Selectie uit toespraak Goebbels in München (26-07-1941)

(4) concubinaat; een buitenechtelijke samenleving van enige duur.

Ironisch hoe makkelijk extreemrechtse propaganda blogs altijd anderen beschuldigen van trollen. Het komt er op neer dat degene met kritiek op extreemrechts populisme altijd schuldig is van zijn of haar eigen uitspraken. In plaats van met rechtse tegenargumenten deze negatieve beweringen te ontkracht, verdraaid en omgebogen. Deze tactiek zie je vooral bij het extreemrechtse propaganda netwerk van Ongehoord Nieuws met o.a. Nieuwrechts, Opiniez Magazine, GeenStijl. Het zijn eigenlijk gewoon kleuters die hun schuld ontkennen door te wijzen naar dat wat de ander deed.  Het is de bedoeling dat elk tegengeluid ongeloofwaardig wordt. Zij verraden zich vooral om niet achter hun tekst te staan met tegenargumenten maar door de persoon in kwestie belachelijk te maken. Meestal met de opzet dat de volgers op social media de persoon aanvallen met zelfs doodsberichten als gevolg; 'Killing the messenger. Zoals Sander Schimmelpennick zijn Column in de Volkskrant waarin hij een misdaadjournalist van de De Telegraaf bekritiseerd vanwege informatie achter te houden die belastend zouden zijn voor Wierd Duk .

Wynia's week tweette op X een gepubliceerd artikel geschreven door Calvin Schukkink "Waarom horen we niets meer over Lisa". Dit gaat over Lisa, een 17 jarig meisje uit Abcoude die werd vermoord.  Ik reageerde gelijk met 'fascisme' omdat heel bewust het negatieve beeld rondom de vijand, in dit geval de immigrant, asielzoeker of illegale, in stand gehouden wordt. En toevallig net voor de verkiezingen. Daarnaast wordt er een (hypothetische) vraag gesteld of dat je erbij betrokken voelt betrokken en speelt daarmee in op het groepsgevoel onder de gelijkgestemde, de andersdenkenden. Chris Klomp zegt het wel goed in zijn tekst 'Gewoon vragen stellen of pure manipulatie?' Wie een vraag stelt moet hem ook beantwoorden.

De extreemrechtse rancuneuze TrolSnol Maaike van Charante noemt zich nu ineens journalist. Er is een verschil tussen noemen en zijn. Een journalist verzameld nieuwsfeiten over recente gebeurtenissen, die van algemeen belang zijn, onderzoekt of analyseert dit  en daar vervolgens over publiceert. Dat doet ze dus allemaal niet. Het is inmiddels bekend dat Van Charante helemaal geen onderzoek doet. Ze zoekt selectief naar informatie wat voor haar het beste uitkomt, cherry picking. Ze laat, zo nodig, belangrijke details weg of  voegt eenvoudig iets toe. Daarbij maakt ze gebruikt van (dubieuze) bronnen uit het zelfde propaganda netwerk. Van Charante houdt zich bezig met het demoniseren van Links en voornamelijk Frans Timmermans. In haar tekst "Hoe Timmermans zijn principes verkocht" zie je weer dat ze een uitspraak, die opheldering geeft over een bepaald dilemma, ombuigt door, met een leugen, er een leugen van te maken. Dit wordt als 'een waarheid' het uitgangspunt voor de tekst die enkel bedoeld is voor het in stand houden van het zelf gecreëerde negatieve beeld rondom Frans Timmermans. En dat dit agressie aanwakkert bij extreemrechtse hooligans met eventuele gevolgen laat haar volkomen koud.

Sonja Dahlmans schreef naar aanleiding van de grooming gang scandals in Londen over de relevantie voor het in de media benoemen van de religieuze en etnische achtergrond van de daders zodat criminele misdrijven hadden en kunnen voorkomen worden. Jarenlang kon een groep Pakistaanse vrouwenhandelaars opereren, terwijl dit al veel eerder aan het licht kwam, omdat de politie bang was voor het voeden van islamfobie of rassendiscriminatie. Grooming is de benaming voor kinderlokkers, volwassenen die op sociaal media onder een valse identiteit contact leggen met jonge meisjes. Het zijn eigenlijk digitale loverboys die actief zijn in de prostitutie of vrouwenhandel. Dahlmans pleit dus dat het vrijgeven van de etnische en religieuze achtergrond de grooming in de UK voorkomen had kunnen worden. 

Wilders en de Europese extreemrechtse delegatie beweren op te komen voor het 'volk', maar de PVV heeft tot nu toe weinig concrete oplossingen gepresenteerd. Tijdens een debat in februari, waar de Jimmy van Dijk aandacht vroeg voor arme gezinnen zonder toegang tot een tandarts was Wilders' reactie dat er over drie jaar miljoenen vrijkomen door geld dat nu naar de allerrijksten gaat.  Hij benadrukte 'miljoenen' alsof het over het prijzengeld ging van de bank/giro loterij. De SP werd daarbij tussen neus en lippen door 'communistisch' genoemd, een veelgebruikt cliché uit het fascisme. Wilders toont aan dat het stokpaardje 'Zorg' onder de noemer armoede al twintig jaar loze beloftes zijn, terwijl hij het kapitalisme lijkt te omarmen. Dit is kenmerkend voor extreemrechtse partijen; onmogelijke beloftes doen, dit versterken via sociale media en vervolgens anderen, de tegenpartij en voornamelijk Links beschuldigen voor het falen.